Jan van Vuuren

De Kunstschilder Jan van Vuren wordt in 1871 geboren als zoon van een landarbeider in Molenaarsgraaf.
Al op jonge leeftijd wordt zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgen dat de jonge Van Vuren in de leer kan bij R. Larij. Later volgt hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof.
In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag. In deze jaren trekt hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastleggen. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoet hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwt. Samen krijgen zij vier kinderen.

Alle bronnen over Jan van Vuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daarvoor minder werd.
Waarschijnlijk werkt Van Vuuren van ongeveer 1893 tot 1895 in Elspeet met de daar regelmatig vertoevende Haagse kunstenaars H.J. van der Weele en F.P. ter Meulen. Na 1896 verblijft Van Vuuren in Epe en na 1899 in Elburg. In Elburg ontmoet Van Vuuren zijn aanstaande vrouw Anna Margaretha Heijman.
Meer informatie: Er is een monografie over Jan van Vuren verschenen ("Jan van Vuuren Schilder van de Veluwe") bij uitgeverij Van Spijk en is o.a. verkrijgbaar aan de balie van het Gemeentemuseum van Elburg. ISBN 90 6216 479X

tekst: Museum Nunspeet