(1917-1979)
Hendrik Kranenburg woonde en werkte in Amsterdam alvorens hij in 1943 zich in Laren vestigde. Zijn studie deed hij aan de Rijksacademie te Amsterdam (1938-1942) onder leiding van J.H. Jurres en W.H. van de Berg. Hij verwierf een prijs voor portretschilderen en een toelage uit het Davidsfonds ( Arti en Amicitiae te Amsterdam). Kranenburg tekende (pen en pastel), etste en lithografeerde. Hij is het meest bekend geworden om zijn olieverfschilderijen, vooral van stadsgezichten.
Vaak waren het ook weidse landschappen, monumentaal met een rijk kleurenpalet. De verf werd dik op het doek gezet met grove penstreken, hetgeen dikwijls een meer dan een eendimensionale indruk maakte. Zijn stijl had veel weg van de door hem zeer bewonderde schilder W.G.F. Jansen.
De grootse wolkpartijen boven het landschap of het stadgezicht zijn een lust voor het oog en verraadt ook de invloed van de Haagse school. Hij was een bezeten schilder die een grote productie had. Hij vereenzelfzigde zich met het object waar hij mee bezig was. Daarnaast was Kranenburg niet alleen een begaafd schilder maar had ook grote kwaliteiten als pianist. Muziek inspireerde hem bij zijn schilderkunst. In 1964 vertrok Kranenburg naar Bergen op Zoom en overleed op 31 januari 1997.
Tekst: De Valk Kunstbemiddeling Laren